Tytuł „ojciec” używany był w historii w stosunku do kapłanów należących do dawnych zakonów (benedyktynów, franciszkanów, dominikanów etc). Niektóre z nowych zgromadzeń zakonnych (od XVI w) również zachowały tę formę tytułowania na znak kontynuacji tradycji. Ojcem nazywany jest więc każdy oblat, który otrzymał sakrament święcenia w stopniu prezbitera (kapłańskie).
Czym zajmują się nasi ojcowie w Obrze? Część z nich jest wykładowcami – uczą nie tylko w naszym seminarium, ale też na Wydziale Teologicznym w Poznaniu czy w seminarium Księży Chrystusowców. Poza pracą dydaktyczną ojcowie są zaangażowani również w pomoc duszpasterską w obrzańskiej parafii i sąsiednich dekanatach. Kilku z nich podejmuje również posługę głoszenia misji parafialnych oraz rekolekcji, zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Bracia zajmują ważne miejsce we wspólnocie scholastykatu. Głównym ich zadaniem w naszym Zgromadzeniu jest udział w dziele ewangelizacji, a najważniejszym narzędziem – świadectwo życia Ewangelią i praca fizyczna. Bracia oblaci są tymi, którzy dzięki swoim umiejętnościom budują Kościół – często w sensie dosłownym – zwłaszcza tam, gdzie słowo Boże jest głoszone po raz pierwszy. Na przestrzeni lat bracia pełnili w seminarium różne funkcje (furtian, krawiec, bibliotekarz, ekonom, ogrodnik, gospodarz, kierowca, introligator, pszczelarz). Życiem ukrytym na wzór św. Józefa i solidnym wykonywaniem swoich obowiązków bracia uczą nas szacunku dla pracy oraz dają przykład życia ewangelicznego.